Bir vermiş idim canımı cananəyə,ey vah,
verdim yenə bir də,
Rəhm eyləmədi mən dəli-divanəyə ol şah,
düşdüm qəmə, dərdə.
Gördükcə bəşər felini, çəkdikcə məlalı,
verdim bu sualı,
Yer yoxsa fəna mülkdə mərdanəyə hərgah,
yetməzmi bu mərdə?
Eşq əhlinə Məcnunmu görən eylədi təsir,
Leylamı müqəssir,
Əfsus ki yox kimsə bu əfsanəyə agah
biçarə bəşərdə.
Can mülkünü şər əhli satıb bəngü şərabə
gər etsə xərabə,
Bülbüllük edərdim mən o viranəyə, billah,
axşam da, səhər də.
Hər şəb yeni bir ömr idi, atəş kimi vardım,
yandıqca yanardım,
Şəmin özüdür hər gecə pərvanəyə məddah,
eşq atəşi sərdə.
Nakamlığı qəlbimə həkk etmərəm əsla,
şəkk etmərəm əsla,
Yox fərqi nə mey süszə də peymanəyə ol mah,
şəkkər də, zəhər də.
Arif, bu fəna ömr qərib, dövr qəribə,
baş qoşma rəqibə,
Çəksən bəs edər bidilü biganəyə bir ah
qalsın külü yerdə.
0 Yorumlar