Ömrümüz tələsir saatımızda,
Qocalıq sürətin nişanəsidir.
Ölümdən sonrakı həyatımızda,
Bir insan bir həyat hekayəsidir.
Qocayam , özümü yaşanmış günə,
Hər səhər yenidən hazırlayıram.
Oyanıb hər şeyi unutsam , yenə...
Yatarkən ölümü xatırlayıram.
Kor oldum ... , yaşadım qara bir ömür,
Gözlərim görürdü hər nəfəsimi.
Kar oldum... , İlahi yenə də şükür,
Qulağım eşidir ürək səsimi.
Zamanın əlindən tutub gedirəm,
Yaş ötüb, ayaqlar sözümə baxmır.
Taqətim tükənib, xahiş edirəm...
"Bir qədər dayanım", məni buraxmır.
Deyəsən bu yolun sonu yetişir
Bilmirəm yaxşıdır yoxsa ki pisdi
Hislərim zamanla yerin dəyişir
Bəzən çox soyuqdur, bəzən çox isti
Saatım dayanır, hər yer qaralır
Hekayə başlayır, bitir bir insan
Bilmədən hislərin qurbanı olur
Zamanın gözündən itir bir insan
0 Yorumlar